หนังสือ American Bowling Congress (ABC) และหนังสือของ Charles Hall กล่าวว่า ชาวอียิปต์ได้มีการเล่นกีฬาชนิดหนึ่งคล้ายกับการเล่นโบว์ลิ่งมาตั้งแต่ ประมาณ 5,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช โดยใช้ไม้เป็นแก่นและใช้ลูกหินกลมๆ กลิ้งไปทอยแก่นให้ล้ม ตามหลักฐานจากรูปภาพในหลุมฝังศพเด็กชาวอียิปต์ในสมัยนั้น
ชาวโปลิเนเซียน มีการเล่นอูลาไมก้า (Ula Maika) โดยกลิ้งก้อนหินไปให้ถูกเป้าซึ่งตั้งอยู่ห่างออกไป 60 ฟุต เท่ากับระยะจากเส้นฟาวล์ถึงพินหนึ่งของโบว์ลิ่งปัจจุบันนี้พอดี
เมื่อประมาณต้นคริสต์ศักราช ในประเทศเยอรมัน มีการเล่นกีฬาเคเกล (Kegal) ซึ่งคล้ายกับการเล่นโบว์ลิ่ง ต่อมา มาร์ติน ลูเธอร์ (Martin Luther) ผู้ตั้งนิกายโปรเตสเต้นท์ ได้กำหนดให้มี 9 พิน และได้แพร่หลายออกไปยังประเทศต่างๆ ในยุโรป ชาวอังกฤษดัดแปลงไปเล่นบนสนามหญ้า เรียกว่า Lawn Bowling และยังคงเป็นที่นิยมกันอยู่จนปัจจุบัน
พ.ศ. 2166 สร้างโรงโบว์ลิ่งขึ้นเป็นครั้งแรก และมี 10 พิน เรียกชื่อใหม่ว่า โบว์ลิ่ง
พ.ศ. 2495 ก่อตั้งสหพันธ์โบว์ลิ่งระหว่างประเทศ
ประวัติโบว์ลิ่งในประเทศไทย
พ.ศ. 2507 ตั้งสโมสรโบว์ลิ่ง โดยการนำของพลตรีพระองค์เจ้าอนุสรณ์มงคลการและ หม่อมอุบล
พ.ศ. 2512 ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวาง
พ.ศ. 2513 ก่อตั้งสมาคมโบว์ลิ่งแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม
พ.ศ. 2516 เป็นสมาชิกสหพันธ์โบว์ลิ่งระหว่างประเทศ เมื่อวันที่ 11 มกราคม
ข้อมูลจาก การกีฬาแห่งประเทศไทย (กกท.)
https://www.sat.or.th
