การยิงเป้าบิน ได้เริ่มต้นมาจากการแข่งขันยิงนกพิราบจริงที่ถูกปล่อยออกมาจากกรง (Trap) การยิงนกชนิดนี้ได้แพร่หลายไปทั่วอังกฤษ ยุโรปและอเมริกา ผู้ชนะเลิศการแข่งขันจะได้รางวัลเป็นเงินสดจำนวนมาก เมื่อความนิยมในการยิงเป้าเป็นนกจริงที่มีชีวิตแพร่หลายมากขึ้น จึงได้เกิดความคิดที่จะใช้เป้าที่ไม่มีชีวิตขึ้นมาแทนนกจริง ๆ ในขั้นต้น ได้เริ่มใช้ลูกแก้วกลม ๆ ขนาด 02.5 นิ้ว บางครั้งก็มีการใส่ขนนกในลูกแก้วซึ่งเมื่อยิงแตก จะเห็นได้ง่ายเพราะขนนกจะกระจายในอากาศ แต่ข้อเสียของลูกแก้วก็คือ เมื่อถูกเหวี่ยงไปในอากาศจะไม่ได้ทิศทางและระยะที่สม่ำเสมอ วัสดุอื่นที่นำมาใช้เป็นเป้า ได้แก่ ดีบุกซึ่งมีข้อดีคือนำกลับมาใช้ได้อีกหลายครั้ง ไม่เหมือนลูกแก้วแต่มองเห็นยากเมื่อถูกยิง
ต่อมาในสหรัฐอเมริกา ปี พ.ศ. 2423 George Logowsky ได้ประดิษฐ์เป้าดิน (Clay Pigeon) มีลักษณะคล้ายจานและในอังกฤษก็มี Mc Caskey ซึ่งได้ออกแบบเป้าดินคล้ายกันขึ้นมา เป้าดินนี้ได้รับความนิยมมาก เพราะทิศทางการบินและระยะทางสามารถกำหนดได้ตามต้องการเหมือนการบินของนกจริง เป้าดินจะถูกหล่อในแบบแล้วนำไปอบให้แห้งการยิงเป้าดิน จึงได้เข้ามาแทนที่เป้านกจริงมากขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดก็ได้ยกเลิกการแข่งขันที่ใช้นกจริงมาเป็นเป้าดินแทน
ข้อมูลจาก การกีฬาแห่งประเทศไทย (กกท.)
https://www.sat.or.th
