>หากันเจอแล้ว ก้อรักษากันไว้นะ
>
>มนุษย์
>คือนักเดินทางที่โดดเดี่ยวยิ่งสร้างอะไรไว้เยอะก็ยิ่งสูญเสียเยอะตอนที่เราจากไปพลัดพรากจากสิ่งที่รักคือ
>ทุกข์อันดับหนึ่งของชีวิต มัน
>คือเรื่องปกติไม่มีใครไม่โดนทุกคนต้องเจอความสูญเสียแรงที่สุด อย่างน้อยก็ 1
>ครั้ง รู้ว่ามัน คือธรรมชาติของโลกใบนี้ แต่พอเกิดขึ้นกับเรา
>มันก็ทำใจยากเหลือเกิน
>
>ในคืนหนึ่ง ช่วงเวลา 2 ชม.เต็ม
>ชีวิตจริงของหลายๆคนถูกถ่ายทอดสดผ่านสายโทรศัพท์
>จากคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักจนยอมรับความสูญเสียได้มากขึ้นเรื่อยๆ
>
>บางคนกำลังจะเป็นเจ้าสาวในวันรุ่งขึ้น คือ
>เช้าวันเสาร์ทุกอย่างจัดเตรียมไว้หมด โชคร้าย!! ว่าที่เจ้าบ่าว
>เสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุรถยนต์ เมื่อวันศุกร์
>เธอเสียงสั่นเครือ และงงๆยังทำใจยากกับสิ่งที่เกิดขึ้นเธอเล่าให้ฟังว่า
>
>ช่วงเวลาสุดท้ายที่เธอไปหาเค้าที่โรงพยาบาล จับมือมองตากันเจ้าบ่าวถามเธอว่า
>รักเขาบ้างรึเปล่าตลอดเวลาที่รักกัน จนจะแต่งงาน ผู้หญิงไม่เคยบอก
>ได้แต่พูดว่าเห็นแบบนี้ยังไม่รู้อีกเหรอในที่สุด บอกรักคำแรก
>ก็เลยกลายเป็นคำสุดท้ายก่อนที่จะไม่ได้ยินเสียงกันอีกแล้ว
>
>สารภาพตามตรง ไม่รู้จะปลอบเธอยังไง"ใจเย็นๆอย่าคิดมาก
>เดี๋ยวก็จะผ่านไปได้"ดูเป็นประโยคไร้สาระทันทีในวันที่ความสูญเสียยิ่งใหญ่เกิดขึ้นตรงหน้าคำถามสุดท้าย
>"พรุ่งนี้ตั้งใจจะทำอะไรเพราะตอนแรกจะเป็นวันแต่งงาน""พรุ่งนี้ก็คงไปโบสถ์ค่ะ
>เพราะเราสองคนเป็นคริสต์"เธอตอบได้แค่นั้น
>
>วินาทีเดียว ชีวิตก็เปลี่ยนแล้ว วันเดียวกัน
>สถานที่เดียวกันแต่เป้าหมายต่างกันแบบไม่ตั้งใจ
>
>ผู้ชายอีกคน โทรศัพท์ทางไกลมาจากออสเตรเลีย หนีความสูญเสียไปพักใจไกลอีกซีกโลก
>หน้าจอคอมพิวเตอร์ยังมีภาพเธอคนนั้นอยู่"แฟนผมน่ารักมากนะคับ"
>เค้าเริ่มต้นเล่า" ออกจะโก๊ะๆหน่อย มีวันหนึ่งผมไปเช่าการ์ตูนมาอ่าน
>ตอนเอาไปคืนผมจอดรถแล้วให้เธอลงไปคืนให้เธอเดินกลับมาแล้วข้ามถนนไปเปิดประตูรถใครก็ไม่รู้ผมนั่งหัวเราะอยู่ในรถเธอรู้ตัววื่งกลับมา
>แล้วให้รีบออกรถอย่างด่วนเพราะอายมาก"
>
>เค้าเริ่มเล่าต่อ "ไม่รู้ทำไมครับ
>มีวันหนึ่งอยู่ๆก็อยากใส่บาตรเลยชวนเธอไปทำบุญด้วย ตอนจะกลับ ผมเรียกเธอ
>แล้วบอกว่า ผมรักคุณนะเธอหันมายิ้มขำๆแล้วตอบว่า ไอ้บ้า !!
>เป็นภาพที่ผมจำได้ติดตาหลังจากนั้นเธอขึ้นรถไปกับพี่สาวผม
>รถประสบอุบัติเหตุผมเสียเธอไปพร้อมกับพี่สาวผม
>(กระชากหัวใจคนฟังอย่างมาก)"คิดถึงเธอเหลือเกินครับ 6-7 ปีแล้ว
>วันไหนที่ฝันถึง ผมไม่อยากตื่นเลย"ทุกวันนี้ผมยังเขียนไดอารี่ถึงเธอทุกวัน
>และลงท้ายเหมือนๆกันว่ารอผมนะ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกัน"
>
>บางคนจากกันไม่ทันลาบางคู่มีเวลาให้ค่อยๆนับถอยหลัง
>เพื่อให้รู้ว่าความสุขใกล้หมดลงทุกทีเทียบไม่ถูกว่า อันไหนดีกว่า
>
>ทุกคนในโลกนี้
>และทุกคู่ในโลกนี้จะรักกันมากขนาดไหนเรามีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ช่วงเดียวเท่านั้น
>ที่สำคัญเราไม่มีโอกาสรู้ด้วยซ้ำว่าเราพกเวลากันมาคนละเท่าไหร่
>
>วันนี้ยังเห็นหน้ากัน ดูแลรักษากัน ไว้ให้อย่างดีที่สุดวันหนึ่งจุดธูปคุยกัน
>เคาะโลงพูดกัน มีแค่ไม้กระดานกั้นแต่เราไกลกันเหลือเกิน วันนั้น
>เราจะยังได้ยินกันรึเปล่าก็ไม่รู้
