หลังจากใช้เวลาถึง 15 ปี สั่งสมประสบการณ์กับงานตัดต่อภาพยนตร์ และร่วมงานกับผู้กำกับชั้นนำมากมาย อาทิ โรเบิร์ต อัลท์แมน, แบร์รี่ เลวินสัน และ คริส โคลัมบัส ในผลงานหลากหลายแนว ราจา กอสเนล จึงพลิกผันตนเองสู่บทบาทผู้กำกับภาพยนตร์อย่างเต็มตัว แม้ว่าผลงานการกำกับของเขาจะยังมีจำนวนไม่มากนัก แต่ทุกเรื่องที่เขาสร้างล้วนได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี
กอสเนลเกิดและเติบโตที่เมืองลอสแองเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกา ในสมัยเด็กเขาชอบการ์ตูนมาก และความชื่นชอบฝังใจนั้นคงจะเป็นแรงผลักดันสำคัญอย่างหนึ่ง ที่ทำให้เขามีส่วนในการสร้างสรรค์ หนังเบาสมองมากมายหลายเรื่องในเวลาต่อมา เขาเริ่มก้าวสู่วงการภาพยนตร์โดยเข้าฝึกงานที่ ไลออนส์ เกท ฟิล์มส เมื่อช่วงปลายศตวรรษที่ 70 ซึ่งทำให้เขาได้พบผู้กำกับ โรเบิร์ต อัลท์แมน และมีส่วนร่วมลำดับภาพให้กับหนังของอัลท์แมนหลายเรื่องเช่น Quintet, A Perfect Couple, H.E.A.L.T.H. (ปี 1979 ทั้งสามเรื่อง) ตลอดจนหนังเพลงแนวเบาสมองอย่าง Popeye (1980) หลังจากนั้นกอสเนลได้ช่วยงานนักตัดต่อภาพยนตร์ฝีมือขั้นครูอย่าง วิลเลี่ยม เรย์โนลด์ส ในหนังอีกหลายเรื่อง ก่อนจะได้เป็นผู้ตัดต่อหนังหนังสั้นเรื่อง The Silence (1982) ที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์ในกลุ่มหนังสั้นด้วย
ในฐานะนักตัดต่อภาพยนตร์ กอสเนลเคยร่วมงานกับผู้กำกับชื่อดังมากมายหลายคน อาทิเช่น แบร์รี่ เลวินสัน ในเรื่อง Good Morning Vietnam (1987), คริส โคลัมบัส ในเรื่อง Heartbreak Hotel (1988) ซึ่งเป็นหนังยาวเรื่องแรก ที่เขาได้รับเครดิตเป็นผู้ตัดต่ออย่างเต็มตัว และกับ แกร์รี่ มาร์แชล ใน Pretty Woman (1990) ที่ส่งให้ชื่อ จูเลีย โรเบิร์ตส โด่งดังเป็นซูเปอร์สตาร์ไปในชั่วข้ามคืน หลังจากก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุดของงานตัดต่อภาพ เขามีผลงานที่ประสบความสำเร็จติดตามมาอย่างต่อเนื่อง ทั้ง Home Alone (1990), Only the Lonely (1991), Home Alone 2: Lost in New York (1992), Mrs. Doubtfire (1993), Miracle on 34th Street (1994) และ Nine Months (1995) เป็นต้น
พรสวรรค์ของกอสเนลในการสร้างผลงานเบาสมอง ฉายแววให้ผู้ชมทั่วโลกได้เห็นและรู้จักเขามากขึ้น เมื่อเขาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งผู้กำกับเป็นครั้งแรก ในผลงานหนังภาคต่อเรื่อง Home Alone 3 ที่ออกฉายในปี 1997 เขาตามติดความสำเร็จในครั้งด้วยผลงานการกำกับในเรื่องถัดมา คือ Never Been Kissed (1999) หนังโรแมนติกเบาสมองที่นำแสดงโดย ดรูว์ แบร์รี่มอร์ และ เดวิด อาร์เคว็ต และหนังเบาสมองเรื่อง Big Momma’s House (2000) ที่นำแสดงโดย มาร์ติน ลอว์เรนซ์ และเป็นหนังยอดฮิตประจำปีนั้นอีกเรื่อง ที่ทำรายได้ทะลุ 115 ล้านดอลล่าร์ในสหรัฐอเมริกา
ในปี 2002 นี้ กอสเนลหวนกลับมาทำหนังเบาสมองแนวครอบครัวอีกครั้ง ในหนังที่ใช้คนแสดงร่วมกับตัวละครที่สร้างขึ้นด้วยคอมพิวเตอร์กราฟิก เรื่อง Scooby-Doo ซึ่งสร้างจากการ์ตูนซีรีส์ทางโทรทัศน์ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงของ ฮานนา-บาร์เบอร่า โปรดักชั่น
