ต้นพิกุล
ชื่อทั่วไป พิกุล
ชื่อสามัญ Bullet Wood
ชื่อวิทยาศาสตร์ - Mimusops elengi Linn.
วงศ์ SAPOTACEAE
ชื่ออื่นๆ แก้ว, ซางดง, กุน, ตันหยงแก้ว, ซางดง, กุน, พิกุลป่า, ตันหยง,พิกุลเถื่อน
ถิ่นกำเนิด ประเทศที่มีอากาศร้อน อินเดีย พม่า มาเลเซีย พบตามป่าทางภาคใต้ และภาคตะวันออกของไทย
ประเภท ไม้ยืนต้น รูปร่างลักษณะ ต้น เป็นไม้ยืนต้น สูง 10 - 15 เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดรูปเจดีย์ ขณะที่ต้นยังเล็ก โตขึ้นเป้นทรงกลมหนาทึบ เปลือกต้นสีน้ำตาลอมเทามีรอยแตกตามยาวของลำต้น ใบ ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ รูปรี รูปไข่กว้าง 2 - 6 ซม. ยาว 7 - 15 ซม. ปลายใบแหลมเป็นติ่งขอบใบเป็นคลื่น ดอก ดอกเดี่ยว อยู่รวมกันเป็นกระจุกที่ปลายกิ่งหรือที่ซอกใบ กลีบเลี้ยง 8 กลีบ เรียงซ้อนกัน 2 ชั้น กลีบดอกประมาณ 24 กลีบ เรียงซ้อนกันโคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเล็กน้อย ดอกสีขาว เมื่อใกล้โรยสีเหลืองอม น้ำตาล ดอกบานวันเดียวแล้วร่วง มีกลิ่นหอม ออกดอกตลอดปี เหลือง รสหวานอมฝาด เมล็ด แบนรี ขนาด 1.5 เซนติเมตร เปลือกแข็ง
การขยายพันธ์ โดยการเพาะเมล็ด
สภาพที่เหมาะสม ดินทุกชนิด กลางแจ้ง ต้องการน้ำและความชื้นปานกลาง เจริญได้ดีในดินทุกชนิด ชอบแดดจัด ทนต่อสภาพต่าง ๆ ได้ดี ขึ้นประปรายในป่าดิบทางภาคใต้ ภาคกลาง และภาคตะวันออก
ประโยชน์ - ปลูกเป็นไม้ประดับและให้ร่มเงา ลำต้นใช้ในการก่อสร้าง ทำโครงเรือเดินทะเล เครื่องมือการเกษตร
-
เปลือกต้น ต้มอมกลั้วคอ แก้เหงือกอักเสบ
เนื้อไม้ที่ราลงมีสีน้ำตาลเข้มประขาว มีกลิ่นหอม เรียกว่า ขอนดอก ใช้บำรุง ตับ ปอด หัวใจ และบำรุงครรภ์
ดอก มีกลิ่นหอมจัดอยู่ในพิกัดเกสรทั้งห้า เข้ายาหอม บำรุงหัวใจ แก้เจ็บคอ น้ำมันหอมระเหยจากดอกใช้ทาแก้ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ - ผลสุก ใช้รับประทานได้
-
เมล็ด ตำให้ละเอียดทำเป็นยาเม็ดสำหรับสวนเวลาท้องผูก
