ตลาดแบบสากล หมายถึง ตลาดที่มีรูปแบบและต้นกำเนิดในประเทศทางตะวันตก อาณาจักรกรีกซึ่งเป็นแหล่งวัฒนธรรมและอารยธรรมโบราณที่สำคัญของโลกเรียกตลาดว่า อะกอรา (agora) ส่วนโรมันเรียกตลาดว่า ฟอรัม (forum) ทั้งอะกอราและฟอรัมต่างก็มีความคล้ายคลึงกันในด้านสถานที่ตั้งและหน้าที่ใช้สอยของตลาด กล่าวคือ ตลาดมักตั้งอยู่กลางเมือง เป็นที่พบปะของคน ในชุมชนนั้นและชุมชนใกล้เคียง นอกเหนือไปจากเป็นที่แลกเปลี่ยนและซื้อขายสินค้ากัน
ลักษณะของตลาดในระยะแรกจะเป็นแบบตลาดนัด คือ มีการซื้อขายสินค้ากันเป็นครั้งคราว หรือตามวันที่กำหนด ณ สถานที่ใดสถานที่หนึ่ง สินค้าที่นำมาซื้อขายแลกเปลี่ยนมักเป็นสินค้าตามฤดูกาล เช่น เสื้อขนสัตว์ หนังสัตว์ ฝ้าย เมล็ดพืช ซึ่งสินค้าเหล่านี้พ่อค้าอาจนำมาขายเพียงปีละครั้ง ไม่ได้วางขายอย่างถาวร ส่วนสินค้าที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวัน เช่น อาหาร นม เนย ไข่ พวกพ่อค้าต้องนำมาขายกันเป็นประจำทุกสัปดาห์
การขยายตัวทางเศรษฐกิจและตลาดในยุโรปเริ่มมีมากขึ้นในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ ๑๓ คือ เกิดย่านตลาดที่เป็นทั้งที่อยู่อาศัยและสถานที่ค้าขายอย่างถาวร โดยไม่เพียงแต่จะมีตลาดย่อยที่ขายสินค้าเครื่องอุปโภคบริโภคที่จำเป็นในชีวิตประจำวันเท่านั้น ยัง มีตลาดขายส่งที่ขายสินค้าหลักๆ เช่น ผ้าขนสัตว์ ยา เครื่องเทศ เพื่อส่งต่อไปยังตลาดย่อยตามเมืองต่างๆ และส่งออกไปยังต่างประเทศ ตลาดที่มีลักษณะเช่นนี้ในประเทศอังกฤษ ได้แก่ ตลาดค้าผ้าในมณฑลยอร์กเชียร์ (Yorkshire) ซึ่งเป็นแหล่งผลิตผ้าขนสัตว์ที่มีชื่อของอังกฤษในขณะนั้น
การขยายตัวของตลาดมีมาตามลำดับนับตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ ๑๘ เป็นต้นมา ประกอบกับเกิดการปฏิวัติอุตสาหกรรมขึ้นในประเทศอังกฤษ ก็ยิ่งทำให้มีสินค้าที่ผลิตจากโรงงานอุตสาหกรรมมากมาย และต้องหาทางส่งออกหรือจำหน่ายไปยังลูกค้าหรือผู้บริโภคทั้งในประเทศและต่างประเทศ นั่นหมายถึงต้องการหาตลาดเพื่อเป็นแหล่งระบายสินค้าเหล่านั้น การขยายตัวของตลาด เช่นนี้บ่งบอกถึงความเจริญทางเศรษฐกิจของ ยุคสมัยได้เป็นอย่างดี ตลาดใหญ่มักมีที่ตั้งอยู่ ตามเมืองสำคัญๆที่เป็นศูนย์กลางความเจริญของประเทศ เช่น ตลาดในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ตลาดในกรุงอัมสเตอร์ดัม ประเทศเนเธอร์แลนด์ และตลาดในกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ส่วนในประเทศสหรัฐอเมริกา ได้แก่ ตลาดในเมืองนิวยอร์ก และบอสตัน ในปัจจุบันนี้ ตลาดใหญ่ที่ขายส่งสินค้าเฉพาะอย่าง ยังคงมีอยู่ตามเมืองใหญ่ของประเทศต่างๆ เช่น ลอนดอน นิวยอร์ก อัมสเตอร์ดัม เซี่ยงไฮ้ กรุงเทพมหานคร สิงคโปร์
ส่วนตลาดย่อยที่ขายสินค้าเพื่อการอุปโภคและบริโภคในชีวิตประจำวัน เช่น อาหารและของใช้อื่นๆนั้นก็พัฒนามาเป็นซูเปอร์มาร์เกต (supermarket) หรือห้างสรรพสินค้าที่รวมสินค้าทุกประเภทไว้ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย อาหารสำเร็จรูป และของสดที่ต้องนำไปปรุงอาหาร ของใช้ในครัวเรือน ไปจนถึงยาและหนังสือประเภทต่างๆ ตลาดในลักษณะนี้มักจะตั้งอยู่ใจกลางเมืองในย่านที่มีการค้าขายหนาแน่น เช่น ห้างเจ.ดับเบิลยู. ซาลต์เซอร์ (J.W. Saltzer) ในเมืองฮานโนเฟอร์ ประเทศเยอรมนี ซึ่งเป็นตัวอย่างของห้างสรรพสินค้า ในยุคแรก และห้างแฮร์รอดส์ (Harrods) ในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ หรือห้างวอลมาร์ต (Walmart) ในประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้าในปัจจุบัน
อนึ่ง การค้าขายในปัจจุบันมีการพัฒนาขึ้นมากตามระบบเศรษฐกิจที่เจริญก้าวหน้าด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัย ตลาดในความหมายด้านธุรกิจจึงไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ซื้อขายสินค้าอุปโภคและบริโภคดังที่กล่าวมาแล้วเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมไปถึงแหล่งติดต่อซื้อขายแลกเปลี่ยนในเชิงธุรกรรมด้วย เช่น ตลาดหลักทรัพย์หรือตลาดหุ้น
