บาดแผล - อ่านสารานุกรมไทย

          บาดแผล (Wounds) หมายถึงการบาดเจ็บทุกชนิดที่ก่อให้เกิดการแตกสลายของผิวหนัง หรือเยื่อบุส่วนอื่นๆ ของร่างกายรวมทั้งการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นแก่เนื้อเยื่อที่อยู่ส่วนล่างลงไปจากผิวหนังหรือเยื่อบุเหล่านี้ ผลของบาดแผลที่ควรสนใจเป็น    พิเศษคือ เลือดออกและติดเชื้อ

           บาดแผลจากความร้อน  (burns) เกิดจากไฟไหม้ น้ำร้อนลวก ความร้อนหรือประกายจากกระแสไฟฟ้า ทำให้เกิดอันตรายแก่ผิวหนังได้ ๓ ระดับ คือ 
           ระดับที่ ๑ (first-degree burns) ปรากฏว่าผิวหนังมีผื่นแดงเท่านั้น เพราะเพียงส่วนนอกสุดของหนังกำพร้าถูกความร้อน
           ระดับที่ ๒ (second-degree burns) ผิวหนังถูกทำลาย ลึกกว่าระดับที่ ๑ และปรากฏอาการพองมีน้ำเหลืองขังใต้ผิวหนัง
           ระดับที่ ๓ (third-degree burns) ผิวหนังถูกไหม้ลึกลงไปในเนื้อเยื่อของผิวหนังถูกทำลายเสียหมด
 
          อันตรายที่เกิดจากความร้อนบนผิวหนังมีความสัมพันธ์กับระดับของแผลและพื้นที่ของผิวหนังที่ได้รับอันตราย ถ้าบริเวณกว้างมาก ผู้ป่วยอาจปรากฏอาการช็อก  เพราะสูญเสียน้ำเหลืองออกจากบาดแผลเป็นจำนวนมาก วิธีปฐมพยาบาลคือให้รีบนำผู้ป่วยออกจากที่เกิดเหตุ รักษาอาการช็อก และให้ยาระงับปวดโดยเร็ว
          หากเสื้อผ้าของผู้ป่วยติดไฟ ผู้ช่วยเหลืออาจสาดน้ำไปบนตัวผู้ป่วยเพื่อดับไฟ ถ้าไม่มีน้ำ ให้ตะโกนบอกผู้ประสบเหตุให้กลิ้งตัวไปมาบนพื้นเพื่อให้ไฟดับ หรือผู้ช่วยเหลือใช้ผ้าหุ้มห่อตัวผู้ป่วย เช่น ใช้ผ้าม่าน ผ้าปูโต๊ะ ผ้าห่ม แล้วกลิ้งตัวผู้ป่วยไปมาบนพื้น หลังจากไฟดับแล้ว ให้ฉีกเสื้อผ้าของผู้ป่วยออก เพื่อหารอยแผลลวกไหม้
          หากพบรอยแผลลวก - ไหม้ระดับที่ ๑ มีพื้นที่น้อย ให้แช่ส่วนนั้นลงในน้ำเย็นเพื่อระงับปวด ใช้เวลาแช่น้ำเย็นสัก ๑๕  นาที เช็ดให้แห้ง แล้วทาแผลด้วยขี้ผึ้งทาแผลก่อนนำผู้ป่วยไปให้แพทย์ตรวจต่อไป
          หากแผลลวก - ไหม้รุนแรง และพื้นที่ของแผลกว้างมากให้รักษาอาการช็อกโดยให้ผู้ช่วยนอนราบศีรษะต่ำกว่าลำตัว คลุมตัวด้วยผ้าห่มให้อบอุ่น ไม่ควรใช้ยาทาแผล นำส่งโรงพยาบาลโดยมิชักช้า