อาณาจักรอยุธยาสถาปนาขึ้นเมื่อพ.ศ.๑๘๙๓ เข้าครอบคลุมพื้นที่ภาคกลางในที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาได้ทั้งหมดในเวลาไม่นานนักก่อนหน้าการสถาปนาอาณาจักรอยุธยา ได้มีแคว้นสุวรรณภูมิ และแควันละโว้ เคยปกครองพื้นที่แห่งนี้มาก่อนแล้ว แต่ภายหลังจากการก่อตั้งกรุงศรีอยุธยา เมืองแห่งนี้ได้กลายมาเป็นศูนย์กลางการค้าและความเจริญแทนที่
ได้มีการค้นพบและขุดค้นทางโบราณคดีเพื่อศึกษาแหล่งที่ผลิตเครื่องปั้นของภาคกลาง ๒ แหล่ง ผลจากการศึกษาทำให้ทราบลักษณะวิธีการผลิต และการแพร่กระจายของเครื่องปั้นจากทั้ง ๒ แหล่ง เป็นผลให้เกิดความก้าวหน้าในการศึกษาพัฒนาการทางเศรษฐกิจและสังคมในสมัยนั้นเป็นอย่างมาก แหล่งผลิตทั้ง ๒ แหล่ง ได้แก่
แหล่งผลิตนี้อยู่ริมแม่น้ำสุพรรณ (ท่าจีน) ในเขตบ้านปูน ตำบลพิหารแดง อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี งานจากแหล่งผลิตแห่งนี้ แพร่กระจายอยู่ในชุมชนหลายแห่งในภาคกลาง รวมทั้งในเกาะเมืองอยุธยาด้วยเครื่องปั้นจากแหล่งนี้ทำจากดินเนื้อละเอียดเมื่อนำไปเผาเนื้อภาชนะเป็นสีแสด งานที่ผลิตเป็นงานไม่เคลือบ มีทั้งที่เผาด้วยไฟแรงสูง เนื้อแกร่ง และเผาไฟแรงต่ำ ภาชนะที่ผลิตมีทั้ง ชาม อ่าง กุณโฑ กระปุก ไห ฝาภาชนะ รูปสัตว์ต่างๆเป็นต้น
การประดับตกแต่งลวดลายภาชนะจากแหล่งผลิตนั้น งดงามและแตกต่างไปจากแหล่งแม่น้ำน้อย แม้จะอยู่ร่วมสมัยเดียวกัน เป็นการตกแต่งด้วยการกดประทับลงไปบนเนื้อภาชนะเป็นรูปต่างๆ ก่อนนำไปเผา เช่น ภาพพิธีแรกนาขวัญภาพนักรบขี่ช้าง ออกศึก ภาพนักรบขี่ม้าออกศึกภาพนักรบถือหอกและโล่ ภาพหงส์คาบก้านดอกไม้ ภาพการล่ากวาง ภาพการคล้องช้างลายเชิง ลายอุบะ ภาพบุคคล นอกจากลายกดประทับแล้ว ยังมีการตกแต่งด้วยลายขูดขีดลึกลงไปในเนื้อภาชนะเป็นรูปสัตว์ และลวดลายต่างๆ อีกด้วย
การผลิตเครื่องปั้นจากแหล่งทั้ง ๒ นี้ น่าจะทำขึ้นในช่วงปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๙ หรือ ๒๐ ถึงต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๔ หรือในช่วงที่กรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ผลิตผลส่วนใหญ่แพร่หลายอยู่ในชุมชนสมัยอยุธยา และพบในประเทศใกล้เคียงส่วนหนึ่งด้วย
