ภารกิจหลักของสถาบันการทำแผนที่ก็คือ การสำรวจเพื่อทำแผนที่พื้นดินภายในประเทศ การสำรวจนี้ได้มีวิวัฒนาการมาเป็นลำดับตามความเจริญก้าวหน้าของวิทยาศาสตร์ทางด้านนี้ ภารกิจหลักดังกล่าวนี้เองได้เชื่อมโยงกับวิทยาศาสตร์โลกบางสาขาที่เกี่ยวพันโดยใกล้ชิดกับการสำรวจเพื่อทำแผนที่ เช่น การสำรวจเพื่อหาขนาดและสภาวะกายภาพบางประการของโลก ที่มีชื่อว่า งานจีออเดซี (geodesy) และธรณีฟิสิกส์ (geophysics) การทำแผนที่ต้องให้ได้ลักษณะสำคัญ ความถูกต้องสมจริงของตำแหน่งที่ตั้งของรายละเอียดต่างๆ ซึ่งเรียกว่า ตำบลที่ (position) และของที่มีระดับสูง (elevation) ของรายละเอียดนั้นๆ จากพื้นระดับมูลฐาน ซึ่งจะต้องแสดงในแผนที่ให้ตรงตามที่เป็นจริงบนผิวโลก จึงต้องมีการดำเนินงานสำรวจรังวัดเพื่อให้ได้ตำบลที่ที่ถูกต้องของจุดบางจุดบนผิวโลก เรียกว่า หมุดหลักฐานบังคับทางแนวราบ (horizontal control) และจุดที่มีระดับสูงถูกต้อง เรียกว่า หมุดหลักฐานบังคับทางแนวดิ่ง (vertical control) ซึ่งจะใช้เป็นกรอบบังคับให้จุดต่างๆ ในบริเวณใกล้เคียงมีความถูกต้องตามไปด้วย
การวางหมุดหลักฐานทางแนวราบให้มีจำนวนมากพอ และมีกระจายอยู่ทั่วประเทศเพื่อใช้เป็นกรอบบังคับความถูกต้องของตำบลที่ของจุดต่างๆ ในแผนที่นั้น ทำได้โดยเลือกจุดในภูมิประเทศที่จะใช้เป็นที่วางหมุดหลักฐานก่อน แล้วทำการรังวัดเพื่อเชื่อมโยงจุดเหล่านั้นให้เป็นรูปสามเหลี่ยม ในบริเวณพื้นที่ที่เป็นภูเขา จะเลือกยอดเขาที่สูงเด่นเป็นจุดที่จะใช้เป็นที่วางหมุดหลักฐานแล้วรังวัดเชื่อมโยงจุดเหล่านั้นให้เป็นรูปสามเหลี่ยม เรียกว่า งานสามเหลี่ยม (triangulation) รูปสามเหลี่ยมนี้จะวางต่อเนื่องกันไปหลายๆ รูปจนทั่วบริเวณที่ต้องการ เรียกว่า โครงข่ายการสามเหลี่ยม (triangulation net) และเพื่อให้นำกฎเกณฑ์ทางคณิตศาสตร์มาใช้ในการคำนวณได้ ในการทำงานสามเหลี่ยมจึงต้องมีการกำหนดเส้นฐาน (base line) ขึ้น ได้แก่แนวตรงที่วัดความยาวไว้ด้วยวิธีการอันละเอียดและประณีต เพื่อใช้เป็นฐานในการคำนวณหรือสอบเทียบความยาวของด้านต่างๆ ของรูปสามเหลี่ยมแต่ละรูปในโครงข่าย ส่วนในบริเวณที่เป็นพื้นราบ จะเลือกจุดสำหรับวางหมุดหลักฐานให้ลัดเลาะไปตามตำแหน่งต่างๆ ทั่วบริเวณ แล้วรังวัดเชื่อมโยงจุดเหล่านั้นด้วยเส้นตรงต่อเนื่องกันไป เพื่อนำผลการรังวัดไปคำนวณหาตำบลที่ต่อไปเรียกว่า งานวงรอบ (traverse)
ในประเทศไทย การสำรวจรังวัด "ตำบลที่" ซึ่งเป็นหมุดหลักฐานขั้นละเอียด (ชั้นที่ ๑) เป็นกรอบบังคับการสำรวจรายละเอียดให้ได้ลักษณะสมจริงที่พื้นผิวโลก เป็นหน้าที่ของกรมแผนที่ตั้งแต่เริ่มเป็นกรม และกรมแผนที่ได้ดำเนินงานที่เกี่ยวข้องดังต่อไปนี้ ในการรังวัดสามเหลี่ยม ตำแหน่งที่เลือกตั้งเป็นหมุดหลักฐานจะอยู่บนยอดเขาที่สูง แต่ภูมิประเทศตอนที่จะใช้วิธีสามเหลี่ยมทำต่อไประหว่างนครราชสีมากับอุบลราชธานีไม่มีภูเขาสูง จะต้อง สิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายสร้างกระโจมสำหรับตั้งเครื่องมือวัด
ได้มีการพิจารณาเห็นควรนำวิธีการที่สถาบันการแผนที่สหรัฐอเมริกา (U.S. Coast and Geodetic Surveys: USC and GS) มาใช้คือ การรังวัดวงรอบชั้นที่ ๑ (precise traverse) แทนการสามเหลี่ยม
กรมแผนที่จึงได้เริ่มทำการรังวัดวงรอบชั้นที่ ๑ ตามวิธีการของสถาบันดังกล่าว โดยมีการดัดแปลงบางอย่างเพื่อให้เหมาะสมขึ้น (เวลานั้นมีทางรถไฟจากนครราชสีมาถึงอุบลราชธานีแล้ว) ได้เริ่มงานเมื่อ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๗๓ ออกจากหมุดใกล้สถานีรถไฟบุรีรัมย์ ไปตามทางรถไฟจนถึงอุบลราชธานี จุดหมายที่เริ่มอยู่ในลักษณะที่วัดโยงต่อกับสายสามเหลี่ยมชั้นที่ ๑ ที่สถานีหมุดหลักฐานสามเหลี่ยม ๒ สถานี ใช้แถบอินวาร์ ๕๐ เมตร ใช้กล้องวัดมุมขนาด ๑๐ นิ้ว และใช้เครื่องดึงโซ่แบบเดียวกับเครื่องดึงลวดอินวาร์ที่ใช้ในการวัดเส้นฐาน
ระยะทางที่รังวัดถึงอุบลราชธานีประมาณ ๑๕๐ กิโลเมตร ผลการวัดมีความละเอียดถูกต้องอยู่ในเกณฑ์งานชั้นที่ ๑
การทำวงรอบชั้นที่ ๑ ได้เริ่มอีกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๐ เครื่องมือที่ใช้คือ กล้องวัดมุมแบบวิลด์ที ๓ (Wild T ๓) จำนวน ๒ เครื่อง มาตรวัดระยะทางแบบ ๘ จำนวน ๑ ชุด และเครื่องวิทยุรับ-ส่ง แบบฟินอล (phynal) จำนวน ๕ เครื่องพร้อมทั้งกระโจมเหล็กแบบบิลบี
วิธีการวงรอบชั้นที่ ๑ ได้ทำต่อมาตั้งแต่ พ.ศ.๕๒๐ จนถึงบัดนี้ (๒๕๒๘) เนื่องจากงานสามเหลี่ยมได้ทำขึ้นครอบคลุมพื้นที่เพียงพอในหลายพื้นที่แล้ว และการสำรวจวงรอบชั้นที่ ๑ ให้ความสะดวก รวดเร็วและประหยัดกว่า มีความละเอียดถูกต้องอยู่ในเกณฑ์งานชั้นที่ ๑ ด้วย
