ลูกเห็บ - อ่านสารานุกรมไทย

          ลูกเห็บคือน้ำฟ้าที่เป็นของแข็งมีรูปร่างกลมๆ รูปคล้ายกรวยหรือรูปอื่น  ลูกเห็บเกิดจากเมฆคิวมูโลนิมบัสขนาดใหญ่เท่านั้น    ซึ่งเป็นเมฆพายุฟ้าคะนองอย่างรุนแรงนั่นเองฝนซึ่งเกิดการแข็งตัวนี้ลอยขึ้นๆ ลงๆ หลายครั้งในเมฆคิวมูโลนิมบัส   ขณะที่เม็ดฝนซึ่งแข็งตัวลอยขึ้นลงนี้ผ่านเม็ดน้ำซึ่งเย็นกว่า ๐°ซ. (supercooled  water  droplets)  ก็จะทำให้เม็ดน้ำซึ่งเย็นกว่า ๐°ซ.  เกาะตัวลงบนเม็ดฝนที่แข็งตัวนั้นเป็นชั้นๆ คล้ายกับรูปตัดของหัวหอม
          ตามธรรมดาลูกเห็บมีเส้นผ่าศูนย์กลางตั้งแต่   ๕  มิลลิเมตร  ขึ้นไปและอาจจะใหญ่ถึง ๑๔๐  มิลลิเมตรได้  ลูกเห็บที่ใหญ่ที่สุดที่เคยตรวจพบมีน้ำหนัก  ๗๖๖  กรัม   ความถ่วงจำเพาะเฉลี่ยของ ลูกเห็บทั่วไปมีประมาณ ๐.๘  ซึ่งเบากว่าน้ำธรรมดา