ช้างเอเชียหรือช้างไทยโดยทั่ว ๆ ไป เมื่อนำมา ฝึกให้เชื่องเพื่อใช้งานได้แล้ว จะมีนิสัยฉลาด สุภาพ และรักเจ้าของ เว้นแต่ในบางขณะ เช่น ในเวลาตกมัน ซึ่งก็เป็นเพียงในชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ในเวลาตกมัน ช้างจะมีนิสัยดุร้าย จะทำร้ายช้างด้วยกันเองหรือทำร้ายเจ้าของ ตลอดจนสิ่งของที่อยู่ใกล้ ๆ เมื่อพ้นระยะตกมันแล้ว นิสัยดุร้ายจะหายไปเอง ช้างบางเชือกอาจจะมีนิสัยเกเรมาตั้งแต่กำเนิด แต่ก็ไม่มากนัก โดยปกติช้าง เป็นสัตว์ที่ตื่นกลัวสิ่งของหรือสัตว์ที่มันไม่ค่อยพบเห็นโดยเฉพาะ ช้างเป็นสัตว์ที่มีความรู้สึกทางกลิ่นได้ดีมาก และมักจำกลิ่นที่มันเคยชินได้ดี ดังนั้น เมื่อมันได้กลิ่นคนหรือสัตว์ที่แตกต่างออกไป มันจึงมักแสดงอาการที่ตื่นตกใจออกมา ในด้านความฉลาดของช้างเอเชียหรือ ช้างไทยนั้น จะเห็นได้จากการที่มันแสดงละครสัตว์ หรือในด้านการทำไม้ มันได้แสดงความเฉลียวฉลาดของมันออกมา เช่น รู้จักหลบหลีกหรือใช้งาพยุงไม้ไว้ เมื่อรู้ว่าไม้จะกลิ้งทับ รู้จักดึงโซ่ออกจากไม้เมื่อลากไม้เสร็จ หรือรู้จักเอาขาหน้าลองเหยียบพื้นดินที่อ่อนเพื่อหยั่งดูว่า จะทานน้ำหนักตัวมันได้หรือไม่ ในด้านการรักลูก มันรู้จักส่งเสียงดุลูกหรือใช้งวงตีเมื่อลูกของมันซน นอกจากนั้น ยังมีผู้เคยพบว่า มันยืนเฝ้าศพลูกของมันที่ฝังดินไว้เป็นเวลา ๒-๓ วันก็มี
