ได้แก่ ดีดีที ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี ได้นำมาใช้เพื่อฆ่าแมลงได้นานประมาณ ๔๕ ปี หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ นอกจากดีดีที ซึ่งเป็น ตัวแทนของกลุ่มนี้ ยังมีอื่นๆ อีก เช่น อัลดริน (Aldrin) ดีลดริน (Dieldrin) และเอ็นดริน (Endrin) เป็นต้น
ยาฆ่าแมลงในกลุ่มนี้ มีความคงทน ไม่สลายตัว ไม่ละลายน้ำ แต่ละลายได้ในน้ำมัน ลักษณะเป็นผลึกสีขาว ไม่มีกลิ่น ที่ผลิตใช้ในครัวเรือนมักจะละลายในน้ำมันก๊าด และน้ำมันเบนซิน
การดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย เข้าโดยการกินและหายใจ เมื่อเข้าสู่ร่างกายแล้วจะไปสะสมอยู่ในไขมันตามที่ต่างๆ
การออกฤทธิ์ เป็นการกระตุ้นสมอง เกิดอาการกระตุก และชัก
อาการพิษ ที่เกิดขึ้นโดยการกินเป็นชนิดเฉียบพลัน อาการจะปรากฏภายใน ๒-๓ ชั่วโมง
อาการทั่วไป ได้แก่ ปวดศีรษะ ความคิดสับสน อาจมีอาเจียน อาการทางระบบประสาทมีอาการสั่น (Tremor) กระตุกที่หนังตา ใบหน้าและลำคอ มีอาการชักและหมดสติ ผู้ป่วยจะตายด้วยระบบการหายใจล้มเหลว
การรักษา ไม่มียาแก้พิษโดยเฉพาะ นอกจากรักษาตามอาการและใช้ยาป้องกันการชัก
การใช้สารพวกนี้มักใช้ในการแพทย์และการสาธารณสุขมากกว่าการใช้ในบ้านเรือน ในปัจจุบันไม่นิยมใช้สารจำพวกนี้ เช่น ดีดีทีเนื่องจากสลายตัวยาก ทำให้มีการสะสมอยู่ในภาวะแวดล้อม ในคนและสัตว์ รวมทั้งพืชด้วยดีดีทีที่อยู่ในดินอาจจะเข้าไปสะสมอยู่ในผลไม้ได้ถ้าต้นไม้นั้นปลูกอยู่ในดินที่มีสารนี้ ในหน้าฝนเมื่อมีฝนตกลงมา น้ำฝนจะชะล้างเอาดีดีทีในดินลงไปในแม่น้ำลำคลอง ปลาที่อยู่ในบริเวณนั้นอาจมีดีดีทีอยู่ด้วย เมื่อนกกินปลาเข้าไป สารนี้ก็จะอยู่ในนก ถ้าเรากินปลาหรือนกที่มีสารนี้อยู่ดีดีทีจะเข้าไปในร่างกายของเราและจะไปสะสมอยู่ในไขมัน ซึ่งการศึกษาพบว่ามนุษย์เราภายหลังการใช้ดีดีทีมาเป็นเวลานาน ได้มีการสะสมอยู่ในไขมันภายในร่างกายเป็นจำนวนมาก และมีหลายประเทศได้ห้ามใช้อย่างเด็ดขาด
