จากสิ่งที่กล่าวมาแล้วจะเห็นได้ว่า โภชนาการมีบทบาทสำคัญต่อสุขภาพของเรา การปฏิบัติตนในสิ่งต่อไปนี้จะทำให้มีสุขภาพที่แข็งแรง
๑. กินอาหารหลัก ๕ หมู่ให้ครบ ได้แก่ อาหารพวกเนื้อสัตว์ ไข่ นม และถั่วเมล็ดแห้ง อาหารประเภทนี้จะให้โปรตีน ไขมัน วิตามิน และเกลือแร่ อาหารพวกข้าว เผือก มัน และน้ำตาล ให้กำลังงานและโปรตีน แต่ปริมาณและคุณภาพของโปรตีนด้อยกว่าพวกเนื้อสัตว์ เฉพาะน้ำตาลให้แต่กำลังงานอย่างเดียวผักและผลไม้ให้วิตามินและเกลือแร่หลายชนิดตลอดจนใยอาหารด้วย ส่วนไขมัน เป็นแหล่งอาหารที่ให้กำลังงานที่ดี และน้ำมันพืชบางชนิดให้กรดไลโนเลอิกด้วย ในแต่ละวันถ้ากินอาหารทั้ง ๕ หมู่ ให้ครบถ้วนโอกาสที่จะขาดสารอาหารย่อมเป็นไปได้ยากและไม่ต้องไปหายาบำรุงมากินให้เสียเงิน
๒. รักษาน้ำหนักตัวให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ ทุกคนควรชั่งน้ำหนักตนเองอย่างน้อยเดือนละครั้ง ถ้าผอมไปก็กินอาหารที่มีประโยชน์ น้ำหนักจะได้เพิ่ม ถ้าอ้วนไปก็กินให้น้อยลง ร่วมกับการออกกำลังกายให้มากขึ้น ไม่ละเลยตนเองถึงขั้นเกิดภาวะแทรกซ้อนจากอ้วนหรือผอมแล้ว
๓. กินไขมันในขนาดที่พอเหมาะ ไม่กินไขมันมากเกินไป และต้องกินน้ำมันพืชที่ให้กรดไลโนเลอิกเป็นประจำด้วย
๔. กินใยอาหารอย่างสม่ำเสมอ ใยอาหารทำให้การขับถ่ายอุจจาระเป็นไปตามปกติ และป้องกันโรคหลายชนิดด้วย
๕. กินน้ำตาลแต่พอควร การกินน้ำตาลมากๆ มีผลร้ายต่อสุขภาพได้ เด็กที่กินของหวานมาก อมลูกกวาดและทอฟฟี่ แล้วไม่แปรงฟัน จะเป็นโรคฟันผุซึ่งมีผลทำให้การกินอาหารเป็นไปได้ไม่ดี นอกจากนี้คนที่กินหวานมากๆ จะอ้วน และมีไตรกลีเซอไรด์สูงในเลือด
๖. ไม่กินโซเดียมมาก โซเดียมมีมากในเกลือนอกจากนี้ยังพบในอาหารธรรมชาติ เช่น เนื้อสัตว์ นม สารบางชนิดที่ใช้ในการปรุงอาหาร เช่น ผงชูรส ผงฟู ผู้ที่กินโซเดียมมากๆ มีโอกาสเป็นความดันโลหิตสูงได้มากกว่าผู้ที่กินโซเดียมน้อย
๗. ระวังเรื่องดื่มเหล้า แม้ว่าเหล้าที่กินจะถูกเผาผลาญให้กำลังงานได้ก็จริง แต่เราไม่จัดเหล้าเป็นสารอาหาร เพราะผลที่ได้ไม่คุ้มกับอันตรายที่เหล้าคุกคามสุขภาพ คนติดเหล้ามักเป็นโรคขาดสารอาหารได้หลายชนิด เช่น โรคขาดโปรตีนและแคลอรี โรคเหน็บชาเมื่อกินเหล้าไปนานๆ ตับถูกทำลายยิ่งทำให้การขาดสารอาหารรุนแรงมากขึ้น
ถ้าทุกคนตระหนักถึงความสำคัญของโภชนาการหมั่นสำรวจตนเองว่ากินอะไรขาดไปบ้าง กินอะไรเกินไปบ้าง แล้วลองปฏิรูปการกินให้เข้ามาทางสายกลาง ๗ ประการที่กล่าวมาแล้ว นอกจากจะมีประโยชน์ต่อผู้ปฏิบัติแล้ว ยังมีผลในการลดปัญหาทุพโภชนาการของประเทศด้วย
(ดูเพิ่มเติมเรื่อง การกำเนิดของโรค เล่ม ๘)
