ที่มาของเครื่องหมายปรัศนี - ถามตอบที่ Sanook! Guru

กฎการใช้เครื่องหมายวรรคตอนในภาษาอังกฤษรับมาจากภาษากรีกและละตินโบราณ ซึ่งจุดประสงค์หลักของมันในสมัยโน้นไม่ได้ใส่ไว้เพื่อช่วยความเข้าใจ   แต่เพื่อช่วยชี้แนะผู้อ่านในการออกเสียง เครื่องหมายที่ต่างกันแสดงให้ผู้อ่านทราบว่าต้องเน้นเสียงหนักเบาในพยางค์นั้นอย่างไร ที่ไหนจะต้องหยุดและสูดหายใจเพื่อรักษาจังหวะในแต่ละวรรคของโคลงกลอน ในภาษาละติน   คำถามจะถูกบ่งบอกด้วยคำว่า questio ซึ่งใช้กำกับไว้ท้ายประโยค   ภารกิจอันหนักหน่วงของการเขียนหนังสือทั้งเล่มด้วยลายมือ ง่ายขึ้นด้วยการย่อคำหลายคำให้สั้นลง และหนึ่งในจำนวนนั้นก็คือคำว่า questio ซึ่งย่อเป็น QO แต่เนื่องจาก QO อาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นตัวย่อของคำอื่น อาลักษณ์จึงริเริ่มเขียน QO ไว้เหนือ O เมื่อเวลาผ่านไป Q ก็เริ่มขาด ๆ หาย ๆ กลายเป็นเส้นยึกยือ ส่วน O กลายเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ ในราวคริสต์ศตวรรษที่ ๙ เครื่องหมายแสดงคำถามนี้ถูกใช้เพื่อช่วยกำกับการร้องบทสวดอันศักดิ์สิทธิ์ในโบสถ์ที่เรียกว่า Gregorian chants เครื่องหมายนี้คล้ายคลึงกับเครื่องหมายคำถามที่เราใช้กันอยู่ในปัจจุบัน เพียงแต่เขียนเอียงไปทางขวาเล็กน้อย มันช่วยบอกจังหวะหยุดและการเปล่งเสียงให้สูงขึ้น ต่อมาพัฒนาการด้านการพิมพ์ในศตวรรษที่ ๑๕ ก่อให้เกิดความต้องการใช้เครื่องหมายวรรคตอนที่เป็นมาตรฐาน ใน ค ศ ๑๕๖๖ ออลโด แมนูซิโอ AIdo Manuzio ตีพิมพ์หนังสือเล่มแรกที่กำหนดหลักเกณฑ์การใช้เครื่องหมายวรรคตอน ในหนังสือของเขาที่ชื่อว่า หลักการสะกดการันต์ System of Orthography กล่าวถึงการใช้เครื่องหมายมหัพภาค เครื่องหมายจุลภาค เครื่องหมายทวิภาค เครื่องหมายอัฒภาค และเครื่องหมายปรัศนี เมื่อถึงราว ค ศ ๑๖๖๐ นักเขียนและผู้พิมพ์ก็ใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์     เครื่องหมายอัญประกาศ   “ ” และเส้นขีดยาว - เครื่องหมายเหล่านี้ใช้กันอย่างแพร่หลายในยุโรป แม้ว่าจะยังคงใช้เพื่อกำกับการออกเสียงให้ชัดเจนก็ตาม การพิมพ์หนังสือส่งผลให้การอ่านเงียบ ๆ ในใจแพร่ขยายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน และยังทำให้เครื่องหมายวรรคตอนมีบทบาทสำคัญมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษาอังกฤษ   ในขณะที่เครื่องหมายวรรคตอนในภาษาอื่นช่วยเสริมแต่งสีสันให้แก่สำนวนโวหาร เครื่องหมายวรรคตอนในภาษาอังกฤษช่วยเสริมความเข้าใจของรูปประโยคในภาษาเขียน ด้วยเหตุนี้ในวงวิชาการและวรรณคดี ภาษาอังกฤษจึงค่อย ๆ เข้ามาแทนที่ภาษาละติน “ ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม สำนักพิมพ์สารคดี ”